W dniach od 12 do 14 stycznia 2018 roku odbyło się Zebranie Rady Prezesów Polskiej Federacji SRK w Księżówce w Zakopanem. W Zebraniu brali udział: Witold Wybult – Prezes SRKDP, Kazimierz Urbaniak – Wiceprezes ds. organizacyjnych SRKDP i członek Zarządu PFSRK, Katarzyna Brusk-Zaręba – Wiceprezes ds. programowych wraz z rodziną oraz ks. dr Wojciech Kućko – Asystent SRKDP.
Zebranie przebiegło wg wcześniej ustalonego programu. W piątek, w godzinach wieczornych, odbyło się zebranie Zarządu PFSRK, na którym był obecny Kazimierz Urbaniak. W sobotę natomiast odbyła się Rada Prezesów SRK.
W pierwszej kolejności głos zabrał ks. bp Grzegorz Kaszak – członek Rady ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski. Ksiądz Biskup na początku swojego wystąpienia przypomniał zebranym słowa Pana Jezusa, które skierował do s. Faustyny: „Nie za pomyślny wynik nagradzam, ale za cierpliwość i trud dla mnie podjęty” (Dz. 86). Następnie zaproszony Gość podjął niełatwy temat adhortacji papieskiej „Amoris Laetitia”. W swoim słowie zachęcał członków SRK do cierpliwości i spokoju w oczekiwaniu na procedowany dokument KEP w tej sprawie.
Dużo czasu poświęcił Biskup Sosnowiecki zachętom do tego, aby „nie przespać” możliwości dobrego przeżycia roku, w którym obchodzić będziemy w Polsce 100. rocznicę odzyskania niepodległości. Ksiądz Biskup postawił następujące cele jakimi powinniśmy się kierować w tym czasie. Przedstawił też bardzo konkretne przykłady inicjatyw, które można podjąć:
– pobudzać ducha patriotyzmu w naszych rodzinach (np. poprzez śpiewanie pieśni patriotycznych), w swoich działaniach pamiętać szczególnie o dzieciach i młodzieży (np. zorganizować bieg niepodległości lub może sztafetę niepodległości, organizować konkursy patriotyczne dla różnych grup wiekowych),
– nawoływać do modlitwy za naszych bohaterów narodowych (np. zorganizować zaduszki patriotyczne, organizować Mszę św. w intencji Ojczyzny), modlić się za Ojczyznę tu i teraz, za rządzących, za sprawy kraju.
Biskup nawoływał też do tego, aby ciągle i żarliwie modlić się w intencji życia. Zachęcał, aby członkowie SRK zrobili wszystko, aby jak najszybciej zakończyła się droga legislacyjna inicjatywy obywatelskiej „Zatrzymaj Aborcję”. „Nie należy tej sprawy odkładać na później. Można było wiele ustaw przeprowadzić bardzo szybko, wydaje się więc, że tę też można” – zachęcał.
Ponadto członek Rady ds. Rodziny KEP przypomniał 73 punkt encykliki Jana Pawła II Evangelium Vitae: <<Przerywanie ciąży i eutanazja są zatem zbrodniami, których żadna ludzka ustawa nie może uznać za dopuszczalne. Ustawy, które to czynią, nie tylko nie są w żaden sposób wiążące dla sumienia, ale stawiają wręcz człowieka wobec poważnej i konkretnej powinności przeciwstawienia się im poprzez sprzeciw sumienia. Od samych początków Kościoła przepowiadanie apostolskie pouczało chrześcijan o obowiązku posłuszeństwa władzom publicznym prawomocnie ustanowionym (por. Rz 13, 1-7; 1 P 2, 13-14), ale zarazem przestrzegało stanowczo, że „trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5, 29). Już w Starym Testamencie znajdujemy wymowny przykład oporu wobec niesprawiedliwego rozporządzenia władz — i to właśnie takiego, które było wymierzone przeciw życiu. Żydowskie położne sprzeciwiły się faraonowi, który nakazał zabijać wszystkie nowo narodzone dzieci płci męskiej: „nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu [nowo narodzonych] chłopców” (Wj 1, 17). Trzeba jednak zwrócić uwagę na głęboki motyw takiej postawy: „położne bały się Boga” (tamże). Właśnie z posłuszeństwa Bogu — któremu należy się bojaźń, wyrażająca uznanie Jego absolutnej i najwyższej władzy — człowiek czerpie moc i odwagę, aby przeciwstawiać się niesprawiedliwym ludzkim prawom. Jest to moc i odwaga tego, kto gotów jest nawet iść do więzienia lub zginąć od miecza, gdyż jest przekonany, że „tu się okazuje wytrwałość i wiara świętych” (Ap 13, 10). Tak więc w przypadku prawa wewnętrznie niesprawiedliwego, jakim jest prawo dopuszczające przerywanie ciąży i eutanazję, nie wolno się nigdy do niego stosować „ani uczestniczyć w kształtowaniu opinii publicznej przychylnej takiemu prawu, ani też okazywać mu poparcia w głosowaniu”. Szczególny problem sumienia mógłby powstać w przypadku, w którym głosowanie w parlamencie miałoby zdecydować o wprowadzeniu prawa bardziej restryktywnego, to znaczy zmierzającego do ograniczenia liczby legalnych aborcji, a stanowiącego alternatywę dla prawa bardziej permisywnego, już obowiązującego lub poddanego głosowaniu. Takie przypadki nie są rzadkie. Można bowiem zauważyć, że podczas gdy w niektórych częściach świata nadal prowadzi się kampanie na rzecz wprowadzenia ustaw dopuszczających przerywanie ciąży, popierane nierzadko przez potężne organizacje międzynarodowe, w innych natomiast krajach — zwłaszcza tych, które doświadczyły już gorzkich konsekwencji takiego permisywnego ustawodawstwa — pojawia się coraz więcej oznak ponownego przemyślenia sprawy. W omawianej tu sytuacji, jeśli nie byłoby możliwe odrzucenie lub całkowite zniesienie ustawy o przerywaniu ciąży, parlamentarzysta, którego osobisty absolutny sprzeciw wobec przerywania ciąży byłby jasny i znany wszystkim, postąpiłby słusznie, udzielając swego poparcia propozycjom, których celem jest ograniczenie szkodliwości takiej ustawy i zmierzających w ten sposób do zmniejszenia jej negatywnych skutków na płaszczyźnie kultury i moralności publicznej. Tak postępując bowiem, nie współdziała się w sposób niedozwolony w uchwalaniu niesprawiedliwego prawa, ale raczej podejmuje się słuszną i godziwą próbę ograniczenia jego szkodliwych aspektów>>.
Kolejnym punktem programu był referat wygłoszony przez ks. dra Wojciecha Kućkę, w którym przybliżył on postać św. Stanisława Kostki, którego rok właśnie ogłosił Kościół w Polsce. Ks. Wojciech – nasz Asystent, w swoim wystąpieniu zapowiedział publikację albumu o świętym z Rostkowa. Po przerwie głos zabrał o. prof. Marian Zawada OCD, który wygłosił przedłożenie na temat „Od niepodległości do wolności”.
Sesja popołudniowa Rady Prezesów PFSRK dotyczyła jej planowanego XXV – lecia. Zarząd Federacji zaproponował, aby obchody jubileuszu odbyły się w Zakopanem 12 stycznia 2019 roku. Podjęto uchwałę, w której przyjęto jednogłośnie tę propozycję Zarządu. Podjęto również dyskusję na temat: Patronatu Honorowego planowanej uroczystości, zaproszonych gości, darczyńców i partnerów jubileuszu, okolicznościowej publikacji, filmu i medali. Podjęto również sprawę dotyczącą ewentualnych odznaczeń państwowych dla najbardziej zasłużonych dla istnienia SRK i PFSRK w Polsce.
W sobotni wieczór odbyło się spotkanie podczas, którego Dyrektor Księżówki wspominał pobyt w niej św. Jana Pawła II, przez co m.in. zachęcał do odwiedzenia apartamentu papieskiego. Nie obyło się również bez śpiewania kolęd, a wśród nich, ulubionej przez papieża Polaka „Oj maluśki, maluśki”. Na skrzypkach przygrywała Marysia – córka Pani Prezes SRK z diecezji sosnowieckiej.
Niedzielę rozpoczęliśmy od Eucharystii, której przewodniczył nasz ksiądz Asystent. Po niej udaliśmy się do Jaszczurówki, do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek, aby odwiedzić, pochodzącą z naszej diecezji, s. Teresę Batogowską, która przez kilkanaście lat była świadkiem pobytów w ich domu księdza biskupa, arcybiskupa i kardynała Karola Wojtyły, który to spędzał u sióstr zimowe urlopy. W dniu 5 czerwca 1997 r. dom urszulanek odwiedził Wojtyła jako papież.
Witold Wybult – Prezes SRKDP
